Dries van Agt

koorknaap?

column - Filippica

Alweer vele jaren geleden werd Dries van Agt door de cabaretier Wim Kan in een oudejaarsconference neergezet, of weggezet, als koorknaapje. Als het debat in de Kamer over abortus zou gaan, zouden ze eerst tegen hem gezegd hebben: “joh, ga jij ‘s even de Kamer uit.”

Kleintjes worden groot, en we weten inmiddels dat deze ex-minister van justitie(!) onder Den Uyl, voorts premier van 1977-1982, een dubieuze rol heeft gespeeld bij de treinkaping 1977 bij De Punt. De regering ontkende eerst dat de trein doorzeefd werd met kogels van de mariniers, maar dat was om Van Agt te beschermen - die het harde bevel had gegeven. Past niet echt bij een zoete koorknaap. Gruwelijk gevoelloos naar de Joodse gemeenschap was eerder zijn beruchte act betreffend de vrijlating van 'de drie van Breda' in 1972.

"Wel eens gehoord van witte-boorden-criminelen?"

Deze ongerijmdheid of discrepantie doet zich ook voor in zijn gezichtsuitdrukking, als hij een kritische vraag krijgt over zijn opstelling inzake het beruchte conflict in het Midden-Oosten. In het vraaggesprek tot op dat moment uiterst beminnelijk, met een bijna hoofse beleefdheid, veranderde zijn gezichtsuitdrukking van zoete koorknaap op slag in dat van een uiterst venijnige rat. De metamorfose voltrok zich op het televisie-scherm voor ‘t oog van Neerlands volk; ik was niet de enige die het zag. De reden voor zijn vertrek nu uit het CDA: hij vindt de partij niet anti-Israël genoeg.

Van Agt heeft er alles aan gedaan om het Nederlandse roer om te gooien van pro-Israël naar pro-Palestijnen. Hij is een woordkunstenaar, en dat is een geducht wapen voor wie feiten wil manipuleren. Als je die techniek gebruikt om leugens te verkopen heb je kans op succes. Zoals blijkt uit het volgende.

In een van mijn vorige woonplaatsen had ik een buurvrouw die anti-Israël plakkaten voor haar raam had gehangen. Dat zat me niet lekker en op een dappere dag trok ik bij haar aan de bel, in de dubbele betekenis van het woord. Niet thuis. Toen het CIDI-boekje Mythen en feiten  in een envelop door de brievenbus gedaan, met briefje: als je praten wilt..? Er kwam een vriendelijk briefje terug: dat wilde ze niet. Op een ander moment sprak ik haar en kwam ze spontaan met haar beweegreden voor de draad: Van Agt was toch zo’n keurige man… Ik stond perplex! Van de verbazing bekomen vroeg ik haar of ze wel eens had gehoord van witte-boorden-criminelen. Jawel. Dat was prettig, want toen kon ik kwijt: er bestaan ook witte-boorden-antisemieten.

Mag je dat zomaar van iemand zeggen? Nee, niet zomaar… Maar na een paar dagen waren de plakkaten verdwenen, om niet meer terug te komen.

Reageren? Mail naar info@opiniepijler.nl