Joods & christelijk platform
voor reflectie
op de actualiteit
op de actualiteit
dans op het randje van de tafel
Het gaat dus niet goed met de partij. En dat was eigenlijk bij het begin direct al te zien aan de naam: nietszeggend toch? Geen hond weet wat die betekent. Dan kun je die naam ook niet waarmaken of hooghouden. Wat ik me ervan herinner moest de partij staan voor “wat zijn wij vlot en modern”, opgericht in 1966 en “democratisch”. Nou nou, D66… Weg met principes en dogma’s. Dat laten we eindelijk achter ons. Dat is pas leven! Iedereen baas in eigen moraal. Progressief! Dat betekent toch vooruitgang? Jawel, maar waarheen eigenlijk? Als je zomaar wat flink doorstapt kun je ook maar zo in een ravijn terecht komen, of op een mijn trappen, want richtingwijzers zijn er niet meer. De naam van de partij werd door Wilders vertaald als Dédain 66, omdat mevrouw Kaag afwezig is als ze aanwezig behoort te zijn.
Hans van Mierlo ging - tegen de wens van de regering - als minister van Buza tòch naar het Oriënthuis in Oost Jeruzalem, waar de Palestijnse leiding huisde. Mevrouw Kaag is gehuwd met een Palestijn. Er is door haar geld overgemaakt naar de terroristische organisatie PFLP en ze loog over Nederlandse condoleance met de familie van het vermoorde meisje Rina Shnerb.
Nu stuit de partij onder haar leiding toch op een grens: de heer Van Drimmelen moet toch weg. Sigrid Kaag leek eerst zijn misdragingen in de doofpot te willen houden. Alle pretenties van het begin moesten immers samenkomen in de nieuwe leiding en de nieuwe bestuurscultuur met Kaag, en ja, als Van Drimmelen de nieuwe bestuurscultuur representeert…
Er is voor zover ik heb gezien en gehoord en gelezen niet één enkel pluspunt aan Sigrid Kaag te vinden geweest. Bij alles viel ze door de mand als de kokkin van gebakken lucht. In mijn krant werd ook duidelijk dat de dans op de tafel niet spontaan was opgekomen maar van te voren ingepland en in scène gezet. Alles voor het imago - dat nu toch wel jammerlijk veel barsten vertoont.
