De Raad van kerken… en kennis van zaken

door Trudie van der Spek - Begemann

“Meer oog nodig voor het lot van de Palestijnen” luidt de recente boodschap van de zogeheten Raad van kerken, een gezelschap, waarin ruim tien verschillende kerken zijn vertegenwoordigd.
Wat betreft het Midden-Oosten-conflict tussen Israël en de Palestijnen is deze boodschap uit die hoek trouwens nooit anders geweest.
Als het over dit conflict gaat neemt de Raad het altijd op voor de Palestijnen - die er zeer zeker ellendig aan toe zijn.
Maar waar ligt dat aan?

Je vraagt je trouwens af of - ook volgens het tweede deel van de kerkbijbel - de kerk zich wel de rol van politiek adviseur kan aanmeten. Deze vraag zou zeker eens onder een vergrootglas gelegd moeten worden om tot een antwoord te komen.
Je zou kunnen pareren dat de bemoeienis niet per se politiek bedoeld hoeft te zijn, ware het niet dat hier een trend wordt voortgezet. En wie de bedoeling proeft van het citaat uit de mond van mevrouw Wilma Wolswinkel, en zich afvraagt waarom de Raad juist deze uitspraak citeert, twijfelt daar niet meer aan. Het gaat echt niet om armenzorg.
Het gezelschap waar we het over hebben, de Raad van kerken, heeft vaker blijk gegeven van onkunde of onwil als het gaat om nadenken over dit beruchte conflict.
Helaas lijkt onwil het meest waarschijnlijk. Immers, de gang van zaken rond de oprichting van de staat Israël wordt zelden of nooit betrokken in de adviezen van de Raad. En alleen als je dom bent, toch?, denk je dat die historische achtergrond er niet toe zou doen.
Maar nu beperken we ons tot de inhoud van de recente boodschap en laten we de boodschapper maar even voor wat hij is - of meent te zijn.

Wie werkelijk de Palestijnen goed wil doen…
moet hun duidelijk maken dat hun leiders het haatvuur opstoken juist om vrede te voorkomen. Vrede impliceert immers erkenning van de staat Israël - die zij van de kaart geveegd willen zien.
Een Palestijnse staat is er nooit geweest. En zonder erkenning van de staat Israël kan die er ook in der eeuwigheid niet komen. Evenmin als de vrede!

Kent de ‘Raad van kerken’ de Bijbel niet?
Of halen de leden daar een halve waarheid uit - die meestal leidt tot hele leugen? Deze waarheid: dat je zielige mensen moet helpen.
Ongeacht hun intenties?  En zonder het te hebben over oorzaken?

Zou je in dit geval die mensen, de Palestijnen (destijds nog Arabieren geheten), niet beter helpen door de geschiedvervalsingen te demonteren die over dit conflict in ruime mate zijn verspreid?
Efraim Karsh heeft een welhaast uitputtend boek geschreven (Palestine Betrayed)  en de inhoud van dit boek ontmaskert de “historicus” Ilan Pappe. Excuus voor de aanhalingstekens, maar deze man heeft op een bijeenkomst in Amsterdam verklaard dat “feiten er niet toe doen”…
Dan neem je hem als historicus toch niet langer serieus.

Met alle op te brengen welwillendheid kun je zeggen dat er idd meer oog moet komen voor het lot van de Palestijnen, maar dan wel door educatie, juist over de feiten.

Mevrouw Wilma Wolswinkel lijkt volgens de Raad de diepste waarheid ten deze te verkondigen. De Raad citeert van haar namelijk aan het eind van zijn bericht (!) de uitspraak dat het “van belang is te kijken waar we vandaan komen maar ook waar we naar toe gaan.”
Ik heb dat twee keer moeten lezen, want ik begreep de bedoeling niet direct.
Maar… de Raad bedoelt met dit citaat m.i. te zeggen dat de christelijke theologie niet meer mag uitgaan van de kerkelijk onopgeefbare verbondenheid met Israël. Dat hebben we gehad en daar moeten we nu eens mee ophouden.
En deze mevrouw is relatiebeheerder (sic!) Israël & Palestina….. bij Kerk in Actie, de diaconie-afdeling van de PKN. Ze ziet er lief uit.

Ik schaam mij als christen voor deze raad van kerken en voel me absoluut niet vertegenwoordigd.
Hopelijk trekt de PKN zich gisteren daaruit terug.