Pregnante botsing

In de Tweede Kamer kwam Sylvana Simons in botsing met de heer Bisschop van de SGP, toen het ging over de seksuele opvoeding, thuis of op school. Simons beaamde het recht van ouders om te onderwijzen op grond van hun levensovertuiging, maar zij maakte daarbij duidelijk een uitzondering voor de seksualiteit van het kind  - daar moeten ouders buiten blijven: anders schenden zij de integriteit van het kind.

De discussie is om meerdere redenen boeiend.
Ten eerste is er de vraag waarom voor haar de seksualiteit ethisch gezien een uitzondering zou moeten vormen op andere aspecten van het mens zijn. Alsof normen en waarden voor alles gelden - behalve op dit ene terrein.
Hieruit valt de tijdgeest af te lezen die je de geest van het seksualisme zou kunnen noemen. Seksualiteit en geld lijken te wedijveren om de eerste plaats in ons levensgevoel, zo lijkt het.
Simons was zich goed bewust dat haar tegenpartij zich laat gezeggen door de Bijbel.
Daar had ze geen goed woord voor over: dat een mens zijn mening zou laten bepalen door wat ooit ergens is opgeschreven... Ze tikte bijna tegen haar voorhoofd. Zij bepaalde zelf zichzelf.
In de tweede plaats valt de domheid op van de veronderstelling dat dat überhaupt mogelijk zou zijn. Ook Sylvana heeft zichzelf niet in de wieg gelegd. En evenmin heeft ze bepaald dat ze een meisje zou zijn, noch wie haar ouders en opvoeders zouden worden. Staat ze daar nooit bij stil?
En ten derde realiseert zij zich niet dat ook zijzelf is opgevoed, zo niet door de Bijbel dan toch door andere stemmen. Hoe zou ze anders hebben leren praten? Ook uit zichzelf?

De botsing leek te stoelen op een meningsverschil maar de diepte daarvan kwam aan het licht als een religieuze kwestie.

Trudie van der Spek - Begemann