Resisting Israeli Apartheid - Israeli Apartheid Week National Conference

Op 25 maart jl. is in het Institute of Social Studies in Den Haag (behorende bij de Erasmus Universiteit) een anti-Israëlische conferentie gehouden onder de veelzeggende titel “Resisting Israeli Apartheid - Israeli Apartheid Week National Conference”.

De tekst bij het evenement luidde:
• Hoe kunnen we apartheid begrijpen als onderdeel van Israëls al lang bestaande, koloniale systeem van overheersing  en hoe resoneert dit met andere vormen van strijd tegen systemisch racisme en overheersing?
• Waarom spreken Joodse groepen zich in toenemende mate uit tegen de Israëlische apartheid en sturen ze een krachtige boodschap naar Israël en zijn aanhangers: "Niet in Mijn Naam"?
• Wat dwong Amnesty International, een organisatie met 10 miljoen leden, uiteindelijk om haar naam toe te voegen aan een groeiende lijst van critici die de Israëlische apartheid veroordelen?
• Wat kan er vooral worden gedaan om de Israëlische apartheid te weerstaan?

Wat afgezien van de titel (‘Verzet tegen de apartheid in Israël’) meteen opvalt, is de eenzijdige selectie van de sprekers. De leiding van de conferentie lag in handen van universitair hoofddocent rechtssociologie Jeff Handmaker. Handmaker manifesteerde zich als de beminnelijke klassenleraar die de leerlingen aanmoedigde om het door hem gewenste antwoord te geven. Van enige aanmoediging tot een analytische en kritische luisterhouding was geen sprake. Dat was ook niet van hem te verwachten. Handmaker riep immers op 22 mei 2019 op de Tilburgse universiteit tot een academische boycot van Israël op. Handmaker verdedigde ook het recente beruchte WOB verzoek van The Rights Forum om documentatie aan te leveren over hun banden met “organisaties die steun aan de staat Israël propageren” met de woorden: “Het Wob-verzoek beschermt de academische vrijheid, omdat het streeft naar transparantie over de banden van universiteiten met een gemilitariseerde apartheidsstaat”. Hij is bovendien een graag geziene gast bij onder meer de Palestijnse BDS-organisatie Electronic Intifada, die de afgelopen weken onomwonden de kant van Poetin koos in de oorlog tegen Oekraïne.

Hoofdspreker was Omar Barghouti. Barghouti hield tijdens de bijeenkomst een toespraak over “Israël’s apartheidsregime”. Wat opviel is dat er volgens Barghouti sprake is van een langdurige koloniale bezetting  door Israël. Barghouti ontkent met dit uitgangspunt in zijn betoog impliciet het bestaansrecht van Israël. Volgens Barghouti is er ook sprake van een apartheidsstaat, namelijk de nog enig resterende apartheidsstaat in de wereld. Alles volledig vergelijkbaar met de situatie in Zuid-Afrika tot 1994. De toenmalige protestacties tegen het apartheidsregime in Zuid-Afrika moeten dan ook volgens Barghouti 1:1 overgenomen in de acties tegen Israël.  Barghouti is mede-oprichter en vertegenwoordiger van de BDS (Boycott, Divestment and Sanctions)-beweging die, door medewerkers en persoonlijk contacten, verbindingen met meerdere in Europa verboden terreurbewegingen zoals PFLP, HAMAS en Islamic Jihad onderhoudt. Bepaald niet de vredestichter zoals die door Handmaker werd gepresenteerd.

Tweede spreker was Saleh Hijazi, vervangend regionaal directeur van Amnesty International voor het midden oosten en noord Afrika. Hijazi sprak de conferentiegangers vanuit Ramallah toe door middel van een audiovisuele verbinding met betrekking tot de mensenrechtensituatie in de bezette Palestijnse gebieden. “Wat we hebben in de bezette Palestijnse gebieden is een Israëlisch systeem van geïnstitutionaliseerde onderdrukking en discriminatie dat zich sinds het begin van de bezetting in 1967 tot op de dag van vandaag heeft ontwikkeld. Dit systeem is terug te zien in patronen van onwettige moorden waarbij niemand ter verantwoording wordt geroepen, een patroon van gedwongen verplaatsing van Palestijnse families, systematische misbruik van de rechten van kinderen die midden in de nacht (vaak met geweld) gearresteerd worden door de militair en worden berecht voor militaire rechtbanken”.  In het verleden heeft Hijazi de gewapende strijd verheerlijkt. In 2007 bevatte het Facebook-profiel van Hijazi een foto van Leila Khaled, een PFLP-terrorist en vliegtuigkaper, terwijl in 2012 zijn profielfoto een foto van Khader Adnan, een leider van terreurorganisatie Islamitische Jihad was.

Derde spreker was Jaap Hamburger, voorzitter van Een Ander Joods Geluid , tevens bestuurslid bij The Rights Forum. Hamburger nuanceerde de stelling van Omar Barghouti met betrekking tot de “apartheidsstaat Israël” in die zin, dat naar zijn mening het toenmalige apartheidssysteem van Zuid-Afrika wezenlijk van het Israëlitische apartheidssysteem verschilt. Hij noemde het Israëlische apartheidssysteem meer “sophisticated”. De stichting “Een Ander Joods Geluid” bestaat voor zover wij hebben kunnen nagaan uit slechts uit één man, Jaap Hamburger. De opvattingen van Hamburger vinden onder de overige Joodse groepen in Nederland nauwelijks tot geen weerklank. De vraag is waarom de organisatie van deze “conferentie” juist die eenling als spreker heeft uitgenodigd.

Vierde spreker was Danah Abueida, studente Rechten aan de Maastricht University en adviseur van “Free Palestine Maastricht”. Danah Abueida getuigde in haar betoog van haar succesvolle activisme voor de Palestijnse zaak. De organisatie “Free Palestine Maastricht” verstoorde op 18 september 2021 een cultureel evenement in de CREA te Amsterdam, dat mede door de Israëlische ambassade was georganiseerd. Danah Abueida werkt naar eigen zeggen sinds december 2021 voor het "Palestinian Centre for Human Rights" te Gaza. Dit centrum onderhoudt banden met de in Europa verboden terreurgroep PFLP.

De vijfde spreker was Fatima Faïd, fractievoorzitter Haagse Stadspartij. Haar bijdrage sloot goed aan bij die van Danah Abueida. Faïd gaf aan dat zij niet van Palestijnse afkomst is en dus geen “ervaringsdeskundige” in de Palestijnse kwestie, maar zij zich wel vereenzelvigt met onderdrukte minderheden. Zij legde de nadruk op een succesvol activisme en adviseerde de aanwezigen om het voorbeeld van de Black Lives Matter in deze te volgen.

Bezwaren tegen deze conferentie

In een academisch instituut en bij een conferentie als deze, zouden ook andere meningen gehoord moeten worden.

Er wordt een definitie van racisme en apartheid op het land Israël geplakt, zonder daarover een academisch debat toe te laten.

De conferentie draagt bij tot een gevoel van onveiligheid binnen de Joodse gemeenschap, omdat wordt opgeroepen Joden uit te sluiten en te boycotten.

Het land Israël is een bevriende natie en verdient het op een academische en genuanceerde manier besproken te worden. Woorden als apartheid en racisme zouden van meerdere kanten belicht moeten worden en zeker niet als vaststaand geponeerd moeten worden.

Wat mij persoonlijk betreft davert de gang van zaken op de genoemde conferentie nog na. Gevoelens van ontsteltenis en verontwaardiging.  Wat was er nu zo choquerend voor mij? Dat een universiteit, gefinancierd door jou en mij, uit de algemene middelen van de belastingbetaler, zich niet alleen niet beperkt tot waartoe zij geroepen is, namelijk het geven van (wetenschappelijk gefundeerd) onderwijs, maar dat deze universiteit ruimte, mankracht en apparatuur (nota bene een directe audiovisuele  verbinding met Ramallah) beschikbaar stelt voor 100% politiek (ultra-links) activisme dat ook nog eens inhoudelijk betwistbaar lijkt te zijn. Er was helemaal niets, maar dan ook helemaal niets in deze conferentie dat ook maar enigszins te maken had met onderwijs en wetenschap, behalve dan dat de "cheerleader" van het aanwezige klapvolk nota bene een aan de universiteit verbonden hoogleraar is.

Henk Ronner