Sigrid Kaag klimt in de pen

COLUMN - Filippica

Het is natuurlijk niet netjes, maar zonder het boek gelezen te hebben, heb ik er toch al een idee over. 'Wij zijn met velen' is de perfecte titel om mij te bevestigen in mijn beeld van Sigrid Kaag, het beeld dat zij zelf bij mij heeft opgeroepen. Deze boektitel trapt weer een heel grote open deur in: wij zijn met velen… zou er één Nederlander bestaan die dacht dat wij met weinigen waren?

Nog eens googlend, om mijn beeld eventueel te corrigeren kreeg ik ineens medelijden: ze bedoelt het misschien toch wel goed? Onze minister van financiën is tegen extremisme, tegen oorlog en ziekte en tegen eenzaamheid en toenemende polarisatie en geweld. Dat is toch mooi? Maar is dat nieuw leiderschap?? Is dat dan iets nieuws? Uitgever Prometheus  biedt in een preview een voorgerecht en ook dat wekte mijn leeslust niet op. Het beloofde: een inkijkje in de denkwereld van wat Prometheus noemt “één van de meest inspirerende politici van onze tijd”. En inderdaad, Sigrid Kaag heeft mij geïnspireerd tot een graad van politieke woede waarvan ik niet eens wist dat ik die kon bereiken.

Hoewel de wereld van Feyenoord mij niet ligt, heb ik daar toch de echo vernomen van een diep bijbels woord over waar het op aan komt. In deze voetbalclub wordt het lied gezongen van 'geen woorden maar daden'. Met dat plotseling opkomende voetballied, verre echo van een half woord van Jezus (“niet wie roept, maar wie doet”) heb ik besloten haar boek niet te kopen, want haar mooie woorden ten spijt blijken de 35 miljard die zij bestemd heeft voor klimaat-doelen, voor haar onaantastbaar, ondanks de acute  levensnood in Oekraïne. - En ze is tegen oorlog, zegt ze. Mijn medelijden is wel verdwenen. Haar formalistische weigering (‘ons rustig houden aan de afspraak’) kost mensenlevens. Nieuw leiderschap? Ik vrees van wel…