Wolven

Al in de diepe oudheid  bestond het spreekwoord dat de ene mens voor de andere, de mens voor zij medemens, een wolf is, homo homini lupus. Een typering die iets zegt over het dier (en over de mens).
Ze zijn in het nieuws, de wolven.
Eenmaal weer naar Nederland gehaald blijkt hij goed in vermenigvuldigen omdat hij t naar zijn zin heeft. Reekalfjes en schapen staan op zijn menu.
Partij voor de dieren erg in haar nopjes met het feit dat de wolf terug is. Om reekalfjes en schapen maalt zij niet??
“De broeders van Sint Jan te ’s Heerenloo” is een roman over de Middeleeuwen op de Veluwe; van L.Penning.
Het verhaal begint als volgt: “Eibert, Eibert! De wolf, de wolf!” Dat roept een angstige grootmoeder tegen haar kleinzoon. De ridders van toen besluiten tenslotte tot wolvenjacht, want de dieren zijn een plaag geworden en blijken bij honger gevaarlijk voor zelfs de mens.

In de krant stond van de week dat onze huidige wolven gezenderd gaan worden, dwz de wolf die te dichtbij komt krijgt zo mogelijk een zendertje.
Het nut ontgaat me, want de vermenigvuldiging is al overduidelijk gesignaleerd, maar interessant is wel dat hun beschermde staat mogelijk in gevaar komt.
En, jawel, reden daarvoor is toch weer precies dezelfde als toen….
Weer een duidelijke demonstratie van het feit dat de mens, hardnekkig, niet van de geschiedenis wil leren.

Trudie van der Spek-Begemann