HOOFDCOMMENTAAR |
Verschuivingen in het Midden-Oosten is eigenlijk te zwak uitgedrukt. Zeg maar gerust dat daar een aardverschuiving plaatsvindt als je deze tijd vergelijkt met de tijd van Ben Goerion. Wonderlijk dat Yair Lapid juist bij het graf van deze moderne aartsvader (hij ligt begraven in Sde Boker) zijn Arabische collega’s ontving uit Bahrein, de VAE, Marokko en Egypte. Met zichtbare bijval van de VS, in de aanwezigheid van de secretary of state Blinken. Het wachten is nog op de Saoedi’s, maar ook zij lijken aanstalten te maken om zich bij de familie te voegen.
Het verzoeningsproces is van buiten af geluxeerd door de gemeenschappelijke bedreiging die Iran heet. En toch mag je misschien ook spreken van een dieperliggende psychologische factor: de gemeenschappelijk aartsvader Abraham. Deze toenadering, die de vrede bevordert, krijgt niettemin in de Nederlandse pers nauwelijks aandacht. Het journalistieke net over een andere boeg gooien, is kennelijk te moeilijk. Maar waarom? Wat zit daarachter? Is het angst voor gezichtsverlies? Omdat het ineens niet meer opgaat wat steeds betrouwbaar patroon leek? Al het slechte komt toch uit Israël? Dat is onwaarschijnlijk, want journalistiek zou dit juist een kolfje naar de hand van de pers moeten zijn: nieuws! Groot nieuws, mag je wel zeggen. Op alle andere fronten geldt deze journalistieke logica. Waarom dan nu niet??
Het bange vermoeden dringt zich op dat in de perswereld antizionisme een drijfveer is bij de nieuwsgaring in het Midden-Oosten. Daar is van verschillende kanten ook bewijs van geleverd. En de Palestijnse kwestie, altijd een journalistiek vette kluif, verdwijnt naar de achtergrond; voor de Arabische staten niet meer belangrijk, sinds de vrede met Israël. Het weer oplaaiend Palestijnse geweld zorgt echter voor een helder politiek contrast. De journalisten kunnen dit gebruiken om hun visie op het Midden-Oosten te corrigeren.
Een zeer belangrijke andere kant van de zaak is ook de nucleaire overeenkomst tussen Amerika en Iran. Saoedi Arabië is Washington niet ter wille als het gaat om olieprijzen. Daardoor zou Washington zich genoodzaakt kunnen zien minder concessies te doen aan vijand Iran bij een nieuwe nucleaire overeenkomst. Ook op dit punt accorderen de Abrahamitische vrienden.
Trudie van der Spek - Begemann | eindredacteur