Apartheidspolitiek in Israël?

foto: thinc.

drs. Henk J. Ronner | redactielid

(verkorte weergave van het commentaar van thinc., The Hague Initiative for International Cooperation)

Prof. André Nollkaemper (NRC, 27 mei 2021) stelt dat “de wapenstilstand tussen Israël en Palestina” voor Nederland de “adempauze” schept om het eigen buitenlands beleid te “heroverwegen”. Het internationaal recht biedt volgens hem “een kader dat dwingend aangeeft in welke richting een politieke oplossing moet worden gevonden”. Als Nederland niet “aan de verkeerde kant van de geschiedenis” wil staan - aldus Nollkaemper -  moet het Palestina als staat erkennen, omdat Israël een illegale bezetting uitvoert, een apartheidssysteem hanteert en het recht op zelfbeschikking van de Palestijnen schendt.

Onzin

Israël beschuldigen van ‘apartheid’ is weliswaar populair, maar onzin. Israël zelf is een democratie – zij het onvolmaakt, evenals alle democratieën elders onvolmaakt zijn. Arabieren zijn vertegenwoordigd in de Knesset, en recent hebben Arabieren zich zelfs bij de nieuwe regeringscoalitie kunnen voegen. Israël vergelijken met Zuid-Afrika is ronduit absurd. Israël en de PLO zijn in de Oslo-akkoorden (1993-1995) overeengekomen om Judea en Samaria (de zogenoemde Westoever) op te delen in drie administratieve regio’s (A, B en C) waarin Israël en de PA verschillende verantwoordelijkheden kregen. De gebieden A en B zouden geleidelijk aan de Palestijnse Autoriteit (PA) worden overgedragen.

gebied A
Dit gebied omvat steden en dorpen waar uitsluitend Arabieren wonen en die inmiddels geheel onder bestuur van de PA werden gebracht (dus ook wat betreft veiligheid).Gebied A beslaat momenteel ongeveer 17 procent van de zogenaamde Westoever en het is voor Israëlische burgers verboden er te komen. Slegs vir Palestijnen.

gebied B
In dit gebied liggen zo’n 440 Arabische nederzettingen, maar geen Israëlische dorpen. De PA is verantwoordelijk voor het civiele bestuur en Israël en de PA samen voor de veiligheid. Gebied B beslaat momenteel ongeveer 24 procent van de zogenaamde Westoever.

gebied C
Het resterende deel van Judea en Samaria (zo’n 59 procent van het totaal) staat onder Israëlisch bestuur. Het gaat om staatsgronden, zo’n 135 Joodse steden en dorpen (exclusief Jeruzalem), en enkele honderden kleine Arabische nederzettingen. Er wonen in gebied C ruim 407.000 Joden (schatting januari 2016) en 50.000 Arabieren. De PA speelt wel een rol met betrekking tot onderwijs en medische zorg voor de Arabieren daar.

Stop met het bedenken van oplossingen

Kortom: in Israël zelf geldt géén ‘apartheidsregime’ dat bepaalde groepen structureel onderdrukt op basis van afkomst. Het wordt hoog tijd dat men in Nederland stopt met het bedenken van ‘oplossingen’ voor de conflicten in het Midden-Oosten. Sinds het begin van de jaren zeventig vorige eeuw, behandelt Europa de Palestijnen als slachtoffers. Deze vertekening van de verhoudingen heeft het radicale leiderschap van PA en Hamas alleen maar versterkt in het onderdrukken van de eigen bevolking, en in  het gebruik van haat-opvoeding en geweld tegen de staat Israël. Door de Joodse staat Israël voortdurend te verwerpen en zelfs aan te vallen, zijn het de Palestijnse leiders die primair verantwoordelijk zijn voor de situatie waarin ze zich bevinden.