HOOFDCOMMENTAAR |
Hoewel ik elke dag naar het achtuurjournaal kijk, en twee heel verschillende kranten lees, snap ik nog niet dat de blijde verwachting van de kabinetsformatie zo lang heeft moeten duren. Waarschijnlijk is baar-moeder Kaag toch de reden dat ‘t allemaal zo veel kostbare tijd heeft gekost. Medisch gezien staat er wel negen maanden voor een zwangerschap, maar nu het niet om biologie gaat, gaat het om een medisch-ethische kwestie?
Hoewel alles bij het oude blijft, vallen een paar dingen op. Ten eerste het verlossende woord van Kaagmoeder zelf: “Laten we elkaar vinden in de kracht van ideeën.” Dat klinkt eh…. romantisch! Mevrouw Kaag, mag ik even vragen: welke ideeën bedoelt u dan? Zijn het misschien uw eigen ideeën in de kracht waarvan u denkt dat wij “elkaar kunnen vinden”? Dan is de ongerustheid van de SGP volkomen begrijpelijk. Dan is de verbazing van Geert Wilders goed onder woorden gebracht, als hij zegt: “Rutte was blijkbaar niet bij de onderhandelingen”, “dit lijkt het kabinet Klaver-Kaag”.
En als verschillen moeten worden overbrugd – wie komt er dan over de brug naar wie? Een journalist van de Telegraaf citeert onbewust een tekst uit het Nieuwe Testament als hij het heeft over ‘oude wijn in nieuwe zakken’. Maar het is nog de vraag of die zakken wel zo nieuw zijn. En als het andersom is, nieuwe wijn in oude zakken, dan zullen ze barsten. Kaagmoeder heeft haar achterban een “zo progressief mogelijke” coalitiebaby beloofd, maar op de foto’s lijkt het kind sprekend op de vorige. Dus… progressief? Bij mijn weten impliceert dat woord, politiek gesproken, vooruitgang in het welzijn van alle Nederlanders. Past dat woord nu wel echt op de plannen in haar zwarte koffertje?
Het ongeboren kind telt sowieso niet meer mee (verplichte bedenktijd voor de ongewenst zwangere wordt geschrapt) en de suïcidaal depressieve mens mag van Kaag een pilletje bij de huisarts halen; daar bemoeien wij ons verder niet mee; dat zou trouwens ook te veel geld kosten.
Vijfendertig miljard om klimaatsverandering tegen te gaan… De duizelingwekkende hoogte van dit bedrag doet denken aan een religieus bouwwerk dat tot in de hemel moet reiken. Sagrada familia bijvoorbeeld, of een minaret, of de Notre Dame, of… de toren van Babel.
Ja duidelijk: we zijn nu, anders dan in Noachs dagen, bang geworden, bang voor de dreigende zondvloed…
Trudie van der Spek - Begemann | eindredacteur