Joods & christelijk platform
voor reflectie
op de actualiteit
op de actualiteit
St John of Jeruzalem Eye Hospital
Casper van Dongen | gastschrijver
inleiding gehouden voor Rotary ‘s Gravenhage op 2 juli 2021
Rond 2000 volgde ik een Seminar in Jeruzalem. Omdat ik als fulltime Haags predikant ook vrijwilliger was, nl. ‘Johanniterpastor’, had de Kanselarij van de Johanniterorde (aan ’t Lange Voorhout) mij een enveloppe meegegeven om die te bezorgen bij de directeur van het Johanniter Oogziekenhuis in Jeruzalem… Dus ik meldde me in Oost-Jeruzalem (oude stad) bij het gebouw met Johanniterkruis waar ik vaak langs was gelopen. Na de klop op de deur van ‘t éénkamer-portierswoninkje stond me een oudere Palestijnse vrouw te woord: versleten sloffen, morsig schort -ze sprak wat engels-. En ze gaf me een papier waarop stond dat ’t oogziekenhuis inmiddels aan de rand van de stad was, maar ze noodde me op de thee, die ze bereidde op ’n oud komfoor. Ik moest op de enige goede stoel in haar kamer zitten -oosterse gastvrijheid-. Zij nam -na ‘t thee+baklava geven- op ’t randje van d’r divanbed plaats... Daarboven hing een portret van een man in toga met blauwe sjerp. Ik vroeg haar wie dat was. ‘M’n tweede zoon’ zei ze, ‘die is professor aan Stanford University’. Terwijl ik me in m’n thee verslikte, trok ze onder ’t bed nòg een foto te voorschijn: ‘oúdste zoon, woont in Amman, is leraar wiskunde’. Ze zag m’n verbazing en wees achter me op een foto van een jonge man, ook in toga: ‘jongste zoon, die werd vorig jaar doktor in de astro-fysica aan Harvard University’. Ze sprak ‘astro-fysica’ uit als ‘baklava’, de zoete lekkernij…
Ik liep -en ging verder met een Palestijnse bus- naar het nieuwe oogziekenhuis, vermaard bij Palestijnse en Bedouïn-woestijnbewoners met heel vaak, vanwege zand en stof, oogklachten. De geneesheer-directeur en zijn vrouw ontvingen mij in een naastgelegen landhuis met grasveld en border alsof je in Kent zat. Ze woonden er als Brits echtpaar al enige jaren, en bleken geen idee te hebben van de politieke werkelijkheid rondom: louter ‘eyes’, ‘hospital’, ‘flowers’ en ‘garden’. Zo ontmoette ik in enkele uren de toen (en nog steeds) realiteit en actualiteit m.b.t. Jeruzalem, Palestijnen, woestijn, Israël. Want nog steeds geldt: 1. De Palestijnen zijn niet zielig noch enkel slachtoffer, en 2. ‘De wereld’ (incl. Europa) geeft telkens blijk geen idee te hebben van wat er echt speelt - en ik heb het gevoel dat dit eerder toeneemt, dan afneemt. Vele voorbeelden (helaas ook uit Nederland) zijn te noemen. Al jaren ben ik verbaasd hoe Joden (hier, in diaspora, en vanuit hier: in Israël) worden gediscrimineerd en gecriminaliseerd, waardoor ook Palestijnen (hún historie, pijn en heden) worden onderschat en letterlijk ‘mis’-kend.
Op 19 mei j.l. ondertekenden 430 Nederlandse academici, wetenschappers, een petitie die opriep Israël (ook qua wetenschappelijke contacten) te boycotten wegens de aanhoudende agressie van Israël jegens de Palestijnen. Inmiddels ondertekenden al 600 intellectuelen, wetenschappers, dit verbazend onwetenschappelijk document om ’alle politieke, economische en militaire banden met Israël te verbreken’. O.a. met het doel ‘om terugkeer van alle Palestijnse vluchtelingen' -7 miljoen- af te dwingen. ‘t Getal 7 miljoen gaat terug op 1948: toen werden -absoluut kwaadschiks- 700.000 (bet-over-groot)ouders van wat nu ‘Palestijnen’ heten opgedragen hun woonplaatsen -in wat kort daarna Israël werd- te verlaten, de zgn. ‘Naqba’=‘catastrofe’. Maar zelden wordt vermeld dat in 1948 het grootste deel van die vluchtelingen op bevel en appèl van Arábische landen hun woonplaats verliet: ‘anders worden jullie door onze legers -net als de Joden- in zee gedreven’. Een ander deel werd inderdaad door Israëlische strijdgroepen verjáágd, vaak grof. Maar het was -wat ook in Nederlandse academische kringen is beweerd- beslist geen ‘holocaust’ van Palestijnen. Alsof Israël à la het Derde Rijk Palestijnen systematisch zou hebben afgemaakt!
De 700.000 opgejaagde Palestijnen van toen (merendeels dus vanwege mede-Arabieren) zijn nu -generaties later- zeven miljoen ‘vluchtelingen’ geworden - nog maar enkele 10.000en van toen leven nog. Er is in de wereld geen vluchtelingenprobleem waar men tot in de 4e/5e generatie blijft tellen, en spreken van ‘vluchtelingen’, èn die nog steeds in kampen wonen, moedwillig, m.n. in Arabische landen. De schuld hiervan wordt bij Israël gelegd, terwijl niet de meest erbarmelijke Palestijnse omstandigheden in Israël zijn, maar in Arabische landen... Ik was in de Westbank èn in Syrië in Palestijnse Vluchtelingenkampen: wereld van verschil. Beter Palestijn in Israël & Westbank dan in Arabische landen (incl. Gaza); Palestijnen zijn in de Arabische wereld a.h.w. als de Joden vanouds hiér: verguisd, verraden, in ‘vluchtelingenkampen’=getto’s gestopt (betaald door de VN!). Israël vermoordt niet planmatig Palestijnen. Wèl zijn er excessen. Maar je wordt dan wel gerechtelijk vervolgd -ook militairen-; Arabische landen -t/m ‘t ‘eigen’ Gaza onder Hamas- offeren aantoonbaar wèl Palestijnse levens. Denk aan vele aanslagen en in Jordanië Zwarte september. En nog steeds moet Israël coute que coute de zee in worden gedreven.
Dat academici Israël eruit pikken om te boycotten (terwijl er zóveel ècht killing-regimes zijn) is schande. Ook als 20% van de 600 boycot-ondertekenaars Moslim blijkt. In een democratisch land mag religie of ideologie nooit wetenschappelijke integriteit en onafhankelijkheid verdringen. Om in Nederland te blijven: ook in andere sectoren van onderwijs stinkt het. Joodse kinderen op niet-Joodse scholen (de meeste Joden zijn -als alle Nederlanders- niet religieus actief) horen van klasgenoten en zelfs docenten: ‘Jullie -Joden- doden Palestijnen’. Joodse ouders willen kinderen van school halen of op aliya gaan (naar Israël verhuizen). In Nederland is lopen met hoofddoekje of in boernoes terecht vrij, maar Joden láten ’t wel om met kipa of Davidsster de straat op te gaan. Nederland kent weer echte Jodenhaat, anti-semitisme, ook door intellectuelen… Heeft Israël geen boter op ‘t hoofd? Zeker, maar niet ‘de Joden’ tout court. En Israël is nog wèl de enige echte democratie in ‘t Midden Oosten, met parlement en verkiezingen waardoor een premier als Netanyahu wordt weggestuurd èn processen aan z’n broek krijgt, hoe hij ook acteert. Zeker: het optreden van Israël jegens Palestijnen is vaak stuitend en dat mag/moet ook gezegd worden in Nederland, EU en VN; maar dan wel het hele probleem benoemen. Hoe bestaat het (en iedere weldenkende moet zich dat afvragen) dat 4/5e van alle mensenrechtschending-resoluties in de VN Ísraël betreft, al ruim 70 jaar, en maar 1/5e de rest van de wereld? Dat geloof je toch niet!
Een koninklijke A’damse Kunstacademie (hbo-niveau) hing in mei een spandoek op met ‘From the river tot he sea Palestine will be free’, en demonstranten scandeerden op de Dam ‘Dood aan de Joden’, aldus een ‘Judenreine’ Palestijnse staat beogend. Precies wat Hamas en ook Fatach hun kinderen in ’t Arabisch -met EU-subsidie- nog steeds leren (in Engelstalige documenten is men voor zgn. ‘dialoog’). Anti-Joodse erupties ontstonden weer toen er een Joodse ‘huizenbezetting’ in Oost-Jeruzalem zou hebben plaatsgevonden (juristen oordelen er genuanceerder over) waarop uit Gaza 4350 raketten in 10 dagen op Israël werden afgevuurd, ruim 400 per dag; doel: om in Israël bewust burgers te doden (in 2014: in 50 dagen 4600 raketten, nu dus 5Xzoveel). Israël reageerde uiteraard; helaas ook op raketinstallaties pal naast Gaza-scholen en ziekenhuizen, maar -wat je er ook van vindt- niet om burgers te doden, maar om de Gaza-Hezbollah-Iran agressie in te tomen. De Palestijnen zijn er beroerd aan toe. Hun gemiddeld hoge niveau (‘de Joden onder de Arabieren’) ten spijt. Fatach is door en door corrupt, en Hamas -eerst sociaal- is nu een regime à la Al-Kaïda. En vanuit de wereld wordt de onwerkelijke droom van een twee-staten-oplossing volgehouden.
Ik was 5 jaar voorzitter van de Stichting COME (Committee MiddleEast) die jaarlijks een 10-daags seminar organiseert op Cyprus (neutraal terrein) waar jonge Israëli’s (Joods, Palestijns, en West-bankers) een dialoog-programma doorlopen, o.a. verplicht ‘gemengd’ samen één kamer delen. Er is nu een generatie tot dialoog-bereid die de ander niet louter veracht en wèl ziet staan. Een must i.v.m. ‘to be or not to be’ voor Jood en Palestijn. Dit vraagt wel (internationale) politieke eerlijkheid.
2,5 jaar geleden logeerde ik in Betlehem bij Palestijnen, pal naast de muur met Israëlische wacht. Een crime. Maar als er ècht wat is, belt mijn gastgezin niet hun Palestijnse politie (die komt pas na een uur en vraagt eerst zwart geld -Fatach is echt corrupt-) maar ze roepen Israëlische militairen: ‘Bastards, but they dó something’… In de wetenschap dat pas in de Israëlische tijd de Palestijnse universiteiten konden ontstaan en er naast alle ‘apartheid’ wel degelijk ook enige waardering is (Palestijnen zeggen vaak liever met Israël van doen te hebben, dan met corrupt Fatach), is het opdracht voor ons niet met wolven in ‘t bos (van o.a. de academische wereld) mee te huilen, noch dom partijen op te hemelen of te verguizen (of erger). Dat is meer dan liberaal-neutraal niks doen.
foto: Johanniter.nl
